(1918. Pastel, papier niebieski. 45,6 x 58,5 cm. Muzeum Literatury, Warszawa.)
"Nova Aurigae"  "przedstawia" gwiazdę nową w gwiazdozbiorze Woźnicy, która pojawiła się w 1892 r. i znikła osiem lat później. Opisują ją wszystkie publikacje astronomiczne przed I wojną światową, m.in. prace Marcina Ernsta, które Witkacy z pewnością znał: „Zmianom jasności nowej towarzyszyły nieustanne zmiany barwy. W chwili odkrycia barwa jej była ciemnosłomkowa, która w miarę zmniejszania się jasności gwiazdy stała się pomarańczową, następnie czerwonawą, w czasie zaś drugiego maximum przeszła w jasnożółtą, prawie białą; następnie barwa poczęła znowu ciemnieć i wkrótce stała się podobną do barwy Aldebarana” [tj. czerwona]. Przytoczony opis jest interesujący z tego względu, że dość dobrze koresponduje z wizją Witkacego, która wyobraża twarz-maskę z kozimi rogami spowitą w pulsujące żółto-oranżowo-czerwonawe chmury. Kozie rogi mogą tu odnosić się do najjaśniejszej gwiazdy w Woźnicy - Kozy, choć omawiane zjawisko nie ma z nią nic wspólnego. Możliwe, że artyście chodziło o zasygnalizowanie miejsca we Wszechświecie, w którym doszło do kosmicznej eksplozji.
-niezwykła kompozycja o wspaniałej dynamice, operująca bardzo bogatą, intensywną kolorystyką, śmiałym zestawianiem płaskich, obrysowanych konturem barwnych plam..